Miesiąc: Styczeń 2018
Pani Nieczuła
„Smak przeszłej nocy jak malowany, a ja wciąż jestem, Pani Nieczuła, wspomnieniem sennym, wciąż zakochany”.
Lech Galicki
„Znowu zbudziłaś, Pani Nieczuła znerwicowane moje serce. Nastrój w pokoju już nie gęstnieje, świece nie dymią, Twój szał zaspany, listy majowe żółte jesienią, a ja wciąż jestem, Pani Nieczuła, w wspomnieniach w Tobie wciąż zakochany. Wiersze mazurka nutom uległe, smak przeszłej nocy jak malowany, a ja wciąż jestem, Pani Nieczuła, wspomnieniem sennym, wciąż zakochany.
Pamiętam: wybuch namiętny zasypiania nad ranem, oczu niebieskich powiek zamknięciem… Ty zaś nieczuła lotnym dy.……..wanem umykasz w przeszłość z przeciągłym tchnieniem. Pamiętam. Pierwsza miłość powróci. Niczym dla niej granice. Przetnie jedwab astralny. Czasu bezmiar. Nasza miłość jedyna. Pierwsza. Wyobraźnia – nurt rzeki. Wszystko płynie. Czas płynie. Dzień kotłuje się z nocą. I tak na wieki wieków.
Pierwsza miłość powraca. Niczym dla niej granice. Król z nią chodzi do łóżka. Czarów czar nie do wiary. Owoc kształtny jak gruszka…
View original post 47 słów więcej
W szeregu (In a row)
Horyzont (Horizon)
Parasol (Umbrella)
Dworzec Gdański
Gołębie
Canis Felix
Pomnik Szczęśliwego Psa – pomnik znajdujący się na Polu Mokotowskim w Warszawie.
2 października 2004 z okazji obchodów Światowego Dnia Zwierząt, miesięcznik „Cztery Łapy” zorganizował Paradę Psów w Warszawie. Jednym z elementów tej imprezy było odsłonięcie na Polu Mokotowskim pomnika Szczęśliwego Psa. Pomysłodawcą postawienia pomnika był miesięcznik „Cztery Łapy”, projekt rzeźby wykonała Bogna Czechowska, a pozował do niej golden retriever o imieniu Lokat, który jest psem biorącym udział w kynoterapii i należącym do Fundacji Przyjaciel. Założeniem pomnika było pokazanie psa szczęśliwego, czyli kochanego, otoczonego opieką i miłością.
Piórko
„Pochylił się, aż ciemne końce jego włosów musnęły jej policzki lekko niczym piórko,
zaplątały się w jej rzęsy”.
Kelly Creagh
Kręgi na wodzie (Circles on the water)
Pozostaje po nas tylko kilka kręgów na wodzie, które pojawiają się na chwilę, a potem znikają. Tak jakby nigdy ich nie było. Jakby nas nigdy tu nie było.
Jo Nesbø – Krew na śniegu
Only a few circles remain on the water, which appear for a moment, then disappear. As if they were never there. As if we’ve never been here.
Latarnie
Śnieżyca (Snow-flurry)
Śnieg (Snow)
Jest na świecie taki rodzaj smutku, którego nie można wyrazić łzami. Nie można go nikomu wytłumaczyć. Nie mogąc przybrać żadnego kształtu, osiada cicho na dnie serca jak śnieg podczas bezwietrznej nocy.
Haruki Murakami
Zimowe kwiaty
„Pełen nadziei idziesz zrywać w zimie kwiaty dla swej królowej”.
Johann Wolfgang von Goethe – Cierpienia młodego Wertera
Sowa (Owl)
Kościół św. Anny (Church of St. Anna)
Jej portret
„Czas jest tym dla ludzi, czym przestrzeń dla dzieł sztuki: jednych i drugie ocenia się z odległości i perspektywy: ze zbyt bliska nie widzi się ich jeszcze, ze zbyt daleka nie widzi się ich już”.
François-René de Chateaubriand – Pamiętniki zza grobu
Pszczółka maja w BLU CITY
Zima (Winter)
Oczy (Eyes)
„Każdy ma taki świat, jaki widzą jego oczy”.
José Saramago
Masz takie oczy zielone
Zielone jak letni wiatr
Zaczarowanych lasów
I zaczarowanych malw
Dla ciebie mały ogrodnik
Zasadził groszków tysiąc
W kapocie stracha na wróble
Pragnął ci miłość przysiąc
Więc z koszem groszków mały strach
Pierwszy raz spojrzał ci w oczy
O tysiąc więcej znalazł barw
Niż wyśnił sobie w nocy
I odtąd pod oknem twoim
Zaczarowany kamienny
Z bukietem groszków stoi
Strach romantyczny wierny
Masz takie usta czerwone
Czerwone jak pożar zórz
Zaczarowanych ranków
I zaczarowanych róż
Dla ciebie mały ogrodnik
Posadził pnące róże
Że tobą był urzeczony
Pragnął cię nimi urzec
I z róż naręczem przyszedł raz
Prosić o jedno twe słowo
Oślepił go twych oczu blask
Milczałaś kolorowo
I odtąd pod oknem twoim
I groszki kwitną i róże
Na modłę wiotkich powoi
Pną się i pną po murze
Masz takie usta czerwone
Czerwone jak pożar zórz
Zaczarowanych ranków
View original post 16 słów więcej
Posyłam anioła przed tobą
„I am sending an angel before you to protect you on your journey and lead you safely to the place I have prepared for you”.
Exodus 23,20
„Oto Ja posyłam anioła przed tobą, aby cię strzegł w czasie twojej drogi i doprowadził cię do miejsca, które ci wyznaczyłem”.
Biblia Tysiąclecia, Księga Wyjścia 23,20
Jesień (Autumn)
„Była to złota, dojrzałością pachnąca jesień. Najpiękniejsza z pór roku, zadumana pogodną zadumą zrozumienia i ciszy, wspaniała w mądrym uśmiechu do opadających z niej złotych i purpurowych liści, w uśmiechu do przemijającego porywu wiosennej młodości i rozkwitu lata. Najmądrzejsza z pór roku, zapatrzona w głębię tajemnic natury”.
Autor: Tadeusz Dołęga-Mostowicz
Wsłuchałem się w jej wołanie
Wsłuchanie
wsłuchałem się tak niezwykle mocno
nocą
ćma leci
nęci strach
drżą słowa
a ona śpiewa pieśń miłosną
wśród zaułków jezior
chłód
komary ostrzą swe piki
błota pyszczą bąblaniem
wsłuchałem się niezwykle mocno
nocą
w jej wołanie
odejdzcie syrenie głosy
i podstępne słów szczękanie
tylko niech będzie dobry sen
kobzy wodne słyszę wasze śpiewy
przelewają się strumienie uczuć wielkich jak serca
harfo nadobna graj
wsłuchałem się
w wsłuchanie
aż tak
Lech Galicki
Deszcz (Rain)
Pada. Taka to dziwna zima w tym roku, że łzy można pomylić z deszczem.
A może odwrotnie? Po mokrych ulicach przemykają zmoknięci ludzie.
A w moich wspomnieniach przemyka czasem twój cień. Czy wiesz, że pod powiekami codziennie maluję twój portret?
Słyszę szmer spadających kropli i szepty, które snują się w powietrzu. Mokry asfalt ulic błyszczy w świetle latarni. Deszcz pozamiatał chodniki z nadmiaru codziennych spraw. Wieczorami pojawia się na nich magia. Spod przymkniętych powiek patrzę jak po szybach spływają drżące krople deszczu. Boję się otworzyć je bardziej. Szelestem rzęs nie chcę spłoszyć marzeń zawieszonych na gałązkach drzew. Niech się spełniają. Noc. Miasto już układa się do snu. Oddycham drżącym od wzruszeń powietrzem.
J. Kalinowska
Byłam drzewem
„Widzi pan, ja też kiedyś byłam takim drzewem. Nadchodzi taki moment, w którym płoniemy, spalamy się. To bardzo intensywne i cudowne uczucie. Gdy się skończy zostaje już tylko popiół”.
Éric-Emmanuel Schmitt – Marzycielka z Ostendy
Ona i on, czyli ballada o miłości
„A ona i on siedzieli na zaczątku przyszłości nie przeczuwając jej bezmiaru, sekretów, jakie kryła, traconych wątków i nie wiedzieli, że jeszcze można odwrócić się od przeznaczenia, odejść samotnymi ścieżkami zarośnietymi dzikim zielskiem, nie zapamiętując swoich imion, nie przyzwyczajając się do siebe”.
Aleksander Jurewicz (z książki Prawdziwa ballada o miłości)
Czarna woalka
„Oczy z za czarnej woalki. Oczy, patrzące z za woalki. Ledwie znać brwi i rzęsy… Niewysłowiona jej postać, której piękności suknia nie jest w stanie ukryć, tak dalece, że ta suknia jest tylko uroczą zasłoną”.
Stefan Żeromski – Dzieje grzechu
Wyryłem cię na moich dłoniach
„Ja nie zapomnę o tobie! Oto wyryłem cię na moich dłoniach”
„I will not forget you, behold, I have carved you on my hands” (Is 49, 14-16)
„Bóg nie jest w stanie o nas zapomnieć. Nawet gdyby chciał. Każdego z nas wyrył sobie na dłoniach. By nie zapomnieć. Imię każdego z nas pali Go na rękach. Nieustannie”.
1/100 sekundy 
Musisz się zalogować aby dodać komentarz.